دستورالعمل (EU) 2019/904 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا

1. عملکرد بالا و هزینه نسبتا پایین پلاستیک ها به این معنی است که این ماده به طور فزاینده ای در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می گیرد. با وجود اینکه پلاستیک در اقتصاد نقش مفیدی داشته و در بسیاری از بخش های صنعتی و زندگی کاربردهای اساسی دارند، افزایش تولید پلاستیک های که برای استفاده کوتاه مدت طراحی شده اند و امکان استفاده مجدد نداشته یا بازیافت آنها مقرون به صرفه نیست، به این معنی است که الگو تولید و مصرف این محصولات کاملا ناکارآمد و خطی است. بنابراین، در چارچوب برنامه اقتصاد چرخشی که در بیانیه کمیسیون در 2 دسامبر 2015 با عنوان “متوقف کردن چرخه- برنامه عملی اتحادیه اروپا برای اقتصاد چرخشی” ارائه شد، کمیسیون در استراتژی اروپا برای پلاستیک ها به نتیجه نهایی رسید. این کمیسیون در بیانیه 16 ژانویه 2018 خود با عنوان “استراتژی اروپا برای پلاستیک تحت اقتصاد چرخشی” به این جمع بندی نهایی رسید که برای دستیابی به طول عمر چرخشی پلاستیک ها باید با افزایش مداوم تولید زباله های پلاستیکی و نشت زباله های پلاستیکی به محیط زیست به ویژه در دریا مقابله نمود. استراتژی اروپا در مورد پلاستیک یک گام به جلوتر نهاد و یک اقتصاد چرخشی را برای محصولات پلاستیکی تدوین کرد که بر طبق آن از طراحی و تولید پلاستیک و محصولات پلاستیکی که قابلیت استفاده مجدد، تعمیر و بازیافت دارند کاملا حمایت شده و تولید و توسعه مواد پایدارتر ترویج و تشویق می شود. اثرات منفی قابل توجه زیست محیطی، بهداشتی و اقتصادی برخی محصولات پلاستیکی مستلزم ایجاد یک چارچوب قانونی خاص است تا بتوان این اثرات منفی را به صورت قابل توجهی کاهش داد.
2. این دستورالعمل رویکردهای چرخشی را در پیش گرفته و در آن محصولات و سیستم‌های با قابلیت استفاده مجدد پایدار و غیرسمی نسبت به محصولات یک‌بار مصرف اولویت دارند تا بدین وسیله امکان دستیابی به اولین و مهم‌ترین هدف این استراتژی که “کاهش مقدار زباله‌های تولید شده” است فراهم شود. پیشگیری از تولید ضایعات و زباله در دستورالعمل 2008/98/EC پارلمان و شورای اتحادیه اروپا اولین و مهمترین مرحله در سلسله مراتب مدیریت زباله است. این دستورالعمل در جهت دستیابی به هدف 12م توسعه پایدار سازمان ملل متحد است. هدف 12م توسعه پایدار سازمان ملل متحد برای اطمینان از ایجاد الگوهای مصرف و تولید پایدار بوده و بخشی از دستور کار 2030 برای توسعه پایدار است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل در 25 سپتامبر 2015 تصویب شد. با حفظ ارزش محصولات و مواد تا حداکثر زمان ممکن و تولید زباله کمتر، اقتصاد اتحادیه می تواند رقابتی تر و انعطاف پذیرتر شده و در عین حال مصرف منابع ارزشمند و فشار بر محیط زیست را کاهش دهد.
3. زباله های دریایی ماهیت فرامرزی دارند و به عنوان یک مشکل جهانی رو به رشد شناخته می شوند. کاهش زباله های دریایی یک اقدام کلیدی برای دستیابی به هدف 14 توسعه پایدار سازمان ملل است. این هدف خواستار حفظ و استفاده پایدار از اقیانوس ها، دریاها و منابع دریایی برای توسعه پایدار است. اتحادیه باید نقش خود را در پیشگیری و مقابله با زباله‌های دریایی ایفا کرده و به دنبال تعیین استاندارد برای جهان باشد. در این زمینه، اتحادیه برای ترویج اقدامات هماهنگ با شرکای خود در بسیاری از مجامع بین المللی مانند G20، G7 و سازمان ملل متحد کار می کند و این دستورالعمل بخشی از تلاش های اتحادیه در این زمینه است. همچنین، برای اینکه این تلاش‌ها موثر واقع شوند نباید صادرات زباله‌های پلاستیکی از اتحادیه منجر به افزایش زباله‌های دریایی در سایر نقاط جهان شود.
4. مطابق با کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها مورخ 10 دسامبر 1982 (UNCLOS) (5)، کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از تخلیه زباله و سایر موارد مورخ 29 دسامبر 1972 («کنوانسیون لندن») و پروتکل 1996 آن («پروتکل لندن»)، ضمیمه V کنوانسیون بین‌المللی برای جلوگیری از آلودگی کشتی‌ها 1973 (MARPOL)، که توسط پروتکل 1978 مربوط به آن اصلاح شده است، و کنوانسیون بازل در مورد کنترل جابجایی‌های فرامرزی مواد خطرناک پسماندها و دفع آنها در 22 مارس 1989 (6) و با توجه به قانون زباله اتحادیه، یعنی دستورالعمل 2008/98/EC و دستورالعمل 2000/59/EC پارلمان و شورای اتحادیه اروپا (7)، کشورهای عضو برای حفظ محیط زیست و برای جلوگیری و کاهش زباله های دریایی ناشی از دریا و خشکی ملزم به مدیریت صحیح زباله هستند. مطابق با قوانین آب اتحادیه، یعنی دستورالعمل‌های 2000/60/EC (8) و 2008/56/EC (9) پارلمان و شورای اتحادیه اروپا، کشورهای عضو نیز موظفند در جاهایی شرایط زیست محیطی و آب دریای آن مطلوب نیست، با عنوان کمک به هدف 14 توسعه پایدار سازمان ملل با زباله‌های دریایی آنها مقابله کنند.
5. در اتحادیه، 80 تا 85 درصد زباله‌های دریایی (که بر حسب تعداد زباله‌های موجود در ساحل اندازه‌گیری می‌شود) زباله های پلاستیکی است. در این میان، اقلام پلاستیکی یکبار مصرف 50 درصد و اقلام مرتبط با ماهیگیری 27 درصد از کل این زباله‌ها را تشکیل می‌دهند. محصولات پلاستیکی یکبار مصرف شامل انواع بسیار متنوعی از محصولات پرمصرف یا با مصرف سریع هستند که تنها پس از یک بار استفاده دور انداخته می شوند. این محصولات به ندرت بازیافت می شوند و مستعد تبدیل شدن به زباله هستند. بخش قابل توجهی از وسایل ماهیگیری موجود در بازار نیز برای بازیافت و پردازش جمع آوری نمی شوند. بنابراین، محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و تجهیزات ماهیگیری حاوی پلاستیک، مشکلی جدی در زمینه زباله‌های دریایی بوده، خطر جدی برای اکوسیستم‌های دریایی، تنوع زیستی و سلامت انسان داشته و به فعالیت‌هایی مانند گردشگری، ماهیگیری و کشتیرانی آسیب می زند.
6. برای جلوگیری از تولید هر نوع زباله، از جمله زباله های دریایی مدیریت صحیح زباله ضروری است. قوانین موجود اتحادیه، یعنی دستورالعمل‌های 2008/98/EC، 2000/59/EC، 2000/60/EC و 2008/56/EC و مقررات شورا (EC) شماره 1224/2009 (10)، و یکسری سیاست های مرتبط روی این بخش نظارت دارند. برای رسیدگی به زباله های دریایی به ویژه، زباله های پلاستیکی که مشمول اقدامات و اهداف کلی مدیریت زباله اتحادیه می شوند (مانند بازیافت زباله های بسته بندی پلاستیکی) در دستورالعمل 94/62/EC پارلمان و شورای اتحادیه اروپا گنجانده شده اند. هدفی که در استراتژی اروپا برای پلاستیک ها تعیین شده این است که تا سال 2030 تمام بسته بندی های پلاستیکی موجود در بازار اتحادیه قابل استفاده مجدد یا بازیافت آسان باشند. با این حال، تأثیر چنین اقداماتی بر زباله های دریایی کافی نیست و میزان انگیزه بین سازمان و کشورهای مختلف در جهت اقدامات ملی برای پیشگیری و کاهش زباله های دریایی نیز تفاوت هایی وجود دارد. علاوه بر این، برخی از این اقدامات (به ویژه محدودیت های بازاریابی برای محصولات پلاستیکی یکبار مصرف) می تواند موانعی را برای تجارت ایجاد کرده و رقابت را در اتحادیه مخدوش کند.
7. برای اینکه تلاش‌ها در جای مورد نیاز انجام شود، این دستورالعمل باید فقط آن دسته از محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (که بیشتر در سواحل اتحادیه یافت می‌شوند) و همچنین تجهیزات ماهیگیری حاوی پلاستیک و محصولات oxo-degradable را پوشش دهد. تخمین زده می‌شود که محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف تحت پوشش اقدامات این دستورالعمل، حدود 86 درصد از پلاستیک‌های یک‌بار مصرف یافت شده در سواحل اتحادیه را تشکیل دهند. ظروف نوشیدنی شیشه ای و فلزی مشمول این دستورالعمل نمی شوند، زیرا حجم آنها نسبت به محصولات پلاستیکی یکبار مصرف که بیشتر در سواحل اتحادیه یافت می شود چندان بالا نیست.
8. میکروپلاستیک‌ها مستقیماً شامل این دستورالعمل قرار نمی‌شوند، اما سبب آلودگی دریا می شوند. بنابراین اتحادیه باید رویکردی جامع برای این مشکل اتخاذ کند. اتحادیه باید همه تولیدکنندگان را تشویق کند تا استفاده از میکروپلاستیک ها را در فرمولاسیون خود به شدت محدود کنند.
9. آلودگی زمین و خاک توسط اقلام پلاستیکی بزرگ و میکروپلاستیک های حاصله از آن نیز قابل توجه است و چنین پلاستیک هایی می تواند به محیط دریا نیز نشت کنند.
10. این دستورالعمل یک lex specialis در رابطه با دستورالعمل های 94/62/EC و 2008/98/EC است. در صورت تضاد بین آن دستورالعمل ها و دستورالعمل اخیر، این بخشنامه باید در حوزه کاربرد آن حاکم باشد. این مورد در مورد محدودیت های عرضه در بازار است؛ به ویژه با توجه به اقدامات کاهش مصرف، الزامات محصول، الزامات علامت گذاری و مسئولیت گسترده تولیدکننده، این دستورالعمل مکمل دستورالعمل های 94/62/EC و 2008/98/EC و دستورالعمل 2014/40/EU پارلمان اروپا و شورای خواهد بود.
11. محصولات پلاستیکی یکبار مصرف را می توان از انواع مختلف پلاستیک ها تولید کرد. پلاستیک ماده پلیمری است که ممکن است مواد افزودنی نیز به آنها اضافه شده باشد. با این حال، این تعریف پلیمرهای طبیعی خاصی را نیز پوشش می دهد. پلیمرهای طبیعی اصلاح نشده، که در تعریف «مواد اصلاح نشده شیمیایی» در بند 40 ماده 3 مقررات (EC) شماره 1907/2006 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا، به دلیل اینکه به طور طبیعی در محیط زیست وجود دارند، نباید مشمول این دستورالعمل شوند. بنابراین، برای دستیابی به اهداف این دستورالعمل، تعریف پلیمر در بند 5 ماده 3 آیین نامه (EC) شماره 1907/2006 باید تطبیق داده شده و تعریف جداگانه ای ارائه شود. پلاستیک های تولید شده با پلیمرهای طبیعی اصلاح شده، یا پلاستیک های تولید شده از مواد اولیه زیستی، پلاستیک های حاصله از مواد نفتی یا مصنوعی که جزو پلاستیک های طبیعی نیستند باید توسط این دستورالعمل مورد توجه قرار گیرند. بنابراین، تعریف پلاستیک باید تمامی اقلام لاستیکی مبتنی بر پلیمر، پلاستیک‌های حاصله از مواد زیستی و زیست‌تخریب‌پذیر را بدون در نظر گرفتن اینکه آیا آنها از بیومس مشتق شده‌اند یا قرار است در طول زمان تحت تجزیه زیستی قرار گیرند را پوشش دهد. رنگ‌ها، جوهرها و چسب‌ها نباید در این دستورالعمل قرار گیرند و بنابراین این دسته از مواد پلیمری نباید جزو این تعریف محسوب شوند.
12. برای اینکه بتوان دامنه این دستورالعمل را به صورت واضح تعریف کرد، باید از اصطلاح “محصول پلاستیکی یکبار مصرف” استفاده شود. این تعریف نباید شامل محصولات پلاستیکی را که در طول عمر خود امکان استفاده مجدد و قابلیت پر کردن دوباره دارند را شامل شود. محصولات پلاستیکی یکبار مصرف معمولاً به نحوی طراحی شده اند که فقط یک بار قابل استفاده بوده و یا عمر استفاده از آنها قبل از دور انداختن بسیار کوتاه است. دستمال های مرطوب که برای بهداشت شخصی یا استفاده خانگی استفاده می شوند نیز باید در محدوده این دستورالعمل باشند، این در حالی است که دستمال مرطوب صنعتی مستثنی بوده و جزو موارد یکبار مصرف محسوب نمی شود. برای روشن شدن بیشتر اینکه آیا یک محصول باید به عنوان یک محصول پلاستیکی یکبار مصرف طبق اهداف این دستورالعمل در نظر گرفته شود یا نه، کمیسیون باید دستورالعمل هایی را در مورد محصولات پلاستیکی یکبار مصرف تهیه کند. با توجه به معیارهای تعیین شده در این دستورالعمل، نمونه هایی از ظروف مواد غذایی که مطابق با اهداف این دستورالعمل هستند عبارتند از ظروف فست فود یا جعبه های غذا، ساندویچ، بسته بندی و پوشش های سالاد یا غذای سرد یا گرم، یا ظروف غذای تازه یا فرآوری شده که نیازی به آماده سازی بیشتر ندارند (مانند میوه ها، سبزیجات یا دسرها). نمونه هایی از ظروف مواد غذایی که مطابق با اهداف این دستورالعمل نیستند و جزو محصولات پلاستیکی یکبار مصرف نیستند شامل: ظروف غذا حاوی مواد غذایی خشک شده یا مواد غذایی که به صورت سرد فروخته می شوند و نیاز به آماده سازی بیشتر دارند، ظروف حاوی مواد غذایی که حاوی بیش از وعده یا یک نفره می باشند. نمونه هایی از ظروف نوشیدنی که به عنوان محصولات پلاستیکی یکبار مصرف در نظر گرفته می شوند شامل بطری های نوشیدنی یا بسته بندی های کامپوزیتی نوشیدنی هستند که برای آبجو، شراب، آب، نوشیدنی های مایع، آبمیوه ها و شهدها، نوشیدنی های فوری یا شیر استفاده می شوند البته فنجان های نوشیدنی جزو این دسته محسوب نمی شوند و دسته بندی جداگانه ای دارند. از آنجایی که ظروف شیشه ای و فلزی نوشیدنی این محصولات جزو محصولات پلاستیکی یکبار مصرف که در سواحل اتحادیه یافت می شوند، نیستند، نباید مشمول این دستورالعمل شوند. با این حال، کمیسیون در چارچوب بازنگری این دستورالعمل، باید درپوش ها و درب های پلاستیکی مورد استفاده برای ظروف شیشه ای و فلزی نوشیدنی را نیز در این رابطه مورد ارزیابی قرار دهد.
13. محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول این دستورالعمل باید بسته به عوامل مختلف، مانند در دسترس بودن جایگزین‌های مناسب و پایدارتر، امکان‌سنجی تغییر الگوهای مصرف، و میزان پوشش آن‌ها توسط قوانین موجود اتحادیه مورد توجه قرار گیرند.
14. برای برخی از محصولات پلاستیکی یک بار مصرف، جایگزین های مناسب و پایدارتر هنوز در دسترس نیست و انتظار می رود مصرف این محصولات پلاستیکی یک بار مصرف کماکان افزایش یابد. برای معکوس کردن این روند و جهت دهی تلاش‌ها به سمت راه‌حل‌های پایدارتر، باید از کشورهای عضو خواسته شود که اقدامات لازم را انجام دهند، برای مثال از جمل این اقدامات می توان به موارد زیر اشاره کرد: تعیین اهدافی جهت کاهش مصرف ملی چنین محصولاتی، بدون به خطر انداختن مواد غذایی، بهداشت، ایمنی مواد غذایی؛ اقدامات بهداشتی خوب، کارکرد تولیدی مفید، اطلاعات مصرف‌کننده یا الزامات ردیابی مندرج در مقررات (EC) شماره 178/2002 (14)، (EC) شماره 852/2004 (15) و (EC) شماره 1935 /2004 (16) پارلمان و شورای اتحادیه اروپا و همچنین سایر قوانین مربوطه مربوط به ایمنی مواد غذایی، بهداشت و برچسب زدن. کشورهای عضو باید برای این اقدامات بیشترین انگیزه ممکن را داشته باشند تا بتوانند روند افزایش مصرف را کاهش دهد. این اقدامات باید تأثیر محصولات را در طول چرخه زندگی آنها، از جمله زمانی که وارد محیط دریایی می شوند را در نظر گرفته و هرم پسماند را رعایت کنند. در مواردی که کشورهای عضو از طریق محدودیت‌های بازاریابی تصمیم به اجرای تعهد دارند، باید اطمینان حاصل کنند که این محدودیت‌ها متناسب و بدون تبعیض هستند. کشورهای عضو باید استفاده از محصولاتی را تشویق کنند که قابلیت استفاده چندگانه داشته و پس از تبدیل شدن به زباله، امکان آماده سازی و استفاده مجدد و بازیافت دارند.
15. برای برخی محصولات پلاستیکی یکبار مصرف، جایگزین های مناسب و پایدارتر که مقرون به صرفه هستند نیز به راحتی در دسترس هستند. به منظور محدود کردن اثرات نامطلوب این محصولات پلاستیکی یکبار مصرف بر محیط زیست، کشورهای عضو باید ملزم شوند که عرضه آنها را در بازار ممنوع می کنند. با انجام این کار و استفاده از جایگزین‌های در دسترس و پایدارتر و همچنین ارائه راه‌حل‌های نوآورانه به سمت مدل‌های تجاری پایدارتر می توان استفاده از جایگزین‌های این محصولات را ترویج کرد. محدودیت‌های عرضه‌ در بازار که در این دستورالعمل معرفی شده‌اند باید محصولات حاصله از پلاستیک oxo-degradable را نیز پوشش دهد، زیرا این نوع پلاستیک کاملا زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست‌ نیست و روی بازیافت پلاستیک های معمولی نیز تاثیر منفی می گذارد؛ درنتیجه سبب آلودگی محیط زیست با میکروپلاستیک می‌شود. علاوه بر این، با توجه به شیوع بالای آلودگی با پلی استایرن انبساط یافته در محیط های دریایی و در دسترس بودن گزینه های جایگزین، استفاده از ظروف و فنجان های یکبار مصرف غذا و نوشیدنی که از پلی استایرن انبساط یافته تهیه شده اند نیز باید محدود شود.
16. فیلترهای محصولات تنباکو که حاوی پلاستیک هستند، رتبه دوم اقلام پلاستیکی یکبار مصرف در سواحل اتحادیه را دارند. اثرات زیست محیطی عظیم ناشی از ضایعات پس از مصرف محصولات تنباکو ( فیلترهای حاوی پلاستیک) که مستقیماً در محیط دور ریخته می شود، باید کاهش یابد. انتظار می رود که نوآوری و توسعه محصولات جایگزین مناسب برای فیلترهای حاوی پلاستیک نیز باید تسریع شود. طرح های توسعه مسئولیت تولید کننده برای محصولات تنباکو با فیلترهای حاوی پلاستیک نیز باید نوآوری را به نحوی تشویق کند که منجر به توسعه جایگزین‌های پایدار برای فیلترهای محصولات دخانی حاوی پلاستیک شود. کشورهای عضو باید اقدامات بسیاری برای کاهش زباله‌های ناشی از ضایعات پس از مصرف محصولات تنباکو را ترویج کنند.
17. درپوش ها و درب های ساخته شده از پلاستیک که برای ظروف نوشیدنی استفاده می شود، از جمله اقلام پلاستیکی یکبار مصرف هستند که در سواحل اتحادیه به وفور یافت می شوند. بنابراین، ظروف نوشیدنی که جنس آنها پلاستیک یکبار مصرف است تنها در صورتی باید مجاز به عرضه در بازار باشند که الزامات طراحی محصول را برآورده کرده و میزان درب ظروف نوشیدنی پلاستیکی را در محیط کاهش دهند. برای ظروف نوشیدنی که هم شامل محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و هم بسته بندی هستند، این الزام علاوه بر الزامات اصلی در مورد ترکیب و ماهیت بسته بندی های قابل استفاده مجدد و قابل بازیافت مندرج در پیوست II دستورالعمل 94/62 /EC است. به منظور تسهیل انطباق با الزامات طراحی محصول و اطمینان از عملکرد بازار داخلی، لازم است یک استاندارد هماهنگ مطابق با مقررات (EU) شماره 1025/2012 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا ( 17) تصویب شود که با آن استاندارد و الزامات انطباق داشته باشد. بنابراین، توسعه به موقع یک استاندارد هماهنگ یکی از بالاترین اولویت های حصول اطمینان از اجرای مؤثر این دستورالعمل است. باید برای توسعه یک استاندارد هماهنگ زمان کافی در نظر گرفته شده و به تولیدکنندگان اجازه داد تا زنجیره های تولید خود را با الزامات طراحی محصول مطابقت دهند. به منظور اطمینان از استفاده چرخشی از پلاستیک، باید بازار را تشویق کرد که پذیرش استفاده از مواد بازیافتی را داشته باشد. بنابراین باید الزاماتی در رابطه با حداقل محتوای اجباری پلاستیک بازیافتی در بطری های نوشیدنی تعریف شود.
18. محصولات پلاستیکی باید با در نظر گرفتن کل طول عمر آنها تولید شوند. در طراحی محصولات پلاستیکی باید همیشه فازهای تولید، استفاده، قابلیت استفاده مجدد و بازیافت محصول در نظر گرفته شود. در چارچوب بازنگری که طبق ماده 9 دستورالعمل 94/62/EC انجام می شود، کمیسیون باید پیشگیری از تولید زباله و طراحی چرخه زندگی، ویژگی های مواد بسته بندی مختلف، از جمله مواد کامپوزیت، را بر اساس چرخه عمر آنها در نظر بگیرند.
19. برای حفظ سلامت زنان نباید از مواد شیمیایی خطرناک در حوله های بهداشتی، تامپون ها و دستگاه های تامپون استفاده شود. در چارچوب محدودیت‌هایی که بر اساس مقررات (EC) شماره 1907/2006 می باشد، کمیسیون باید محدودیت‌های بیشتری را در مورد چنین موادی لحاظ کند.
20. برخی از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف در نتیجه دفع نامناسب سیستم فاضلاب یا سایر روش های نامناسب انتشار در وارد محیط زیست می شوند. علاوه بر این، دفع چنین محصولاتی از طریق سیستم فاضلاب می تواند با گرفتگی پمپ ها و مسدود کردن لوله ها آسیب اقتصادی قابل توجهی به شبکه های فاضلاب وارد کند. احتمالا در رابطه با ویژگی های محصول یا وسایل مناسب دفع زباله برای این دسته از محصولات اطلاعات چندانی وجود ندارد. بنابراین، محصولات پلاستیکی یکبار مصرف که از طریق سیستم فاضلاب دفع یا به طور کلی به روش نامناسب دفع می شوند، باید تحت الزامات لیبل زنی قرار گیرند. این برچسب ها باید به مصرف کننده در مورد گزینه های مدیریت ضایعات یا وسایل دفع زباله برای محصول در راستای هرم پسماند آگاهی داده و به او در مورد وجود پلاستیک در محصول و همچنین اثرات منفی زیست محیطی ناشی از آن اطلاع دهد. این برچسب ها در صورت لزوم باید روی بسته بندی محصول یا مستقیماً روی خود محصول باشند. کمیسیون باید مختار باشد تا مشخصات هماهنگی را در برچسب ها دنبال کرده و در صورت لزوم، قابلیت درک این برچسب را روی گروه هایی از مصرف کنندگان آزمایش کند تا اطمینان حاصل شود که این برچسب برای عموم مردم موثر و به راحتی قابل درک است. طبق مقررات (EC) شماره 1224/2009 این الزامات برچسب زنی از قبل برای وسایل ماهیگیری انجام شده است.
21. با توجه به اینکه برای برخی محصولات پلاستیکی یکبار مصرف هیچ جایگزین مناسب و پایداری وجود ندارد، کشورهای عضو باید در راستای اصل آلاینده، برای پوشش هزینه های مدیریت زباله، پاکسازی زباله، و همچنین هزینه افزایش آگاهی برای پیشگیری و کاهش تولید زباله طرح های توسعه مسئولیت تولید کننده را تعریف کنند.
22. دستورالعمل 2008/98/EC حداقل الزامات عمومی برای طرح های توسعه مسئولیت تولید کننده را بیان می کند. این الزامات صرف نظر از اینکه نحوه اجرای آنها توسط قانون یا توافق‌نامه‌های تحت این دستورالعمل است، در مورد طرح های توسعه مسئولیت تولید کننده اعمال می شوند. برخی از این الزامات به ویژگی های محصول بستگی دارد. برای اطمینان از عملکرد مطابق با هرم پسماند برای فیلترهای حاوی پلاستیک تنباکو، دستمال مرطوب و بادکنک، نیازی به گردآوری مجموعه جداگانه نیست. بنابراین نیاز و اجباری نیست که مجموعه جداگانه ای برای این محصولات تعریف شود. این دستورالعمل علاوه بر مواردی که در دستورالعمل 2008/98/EC تعیین شده است، باید الزامات طرح های توسعه مسئولیت تولید کننده را نیز تعیین کند؛ برای مثال، الزام تولیدکنندگان برخی از پلاستیک های یک بار مصرف برای پوشش هزینه های پاکسازی زباله. همچنین باید هزینه‌ ای برای ایجاد زیرساخت‌های خاص در نظر گرفته شود برای مثال هزینه مورد نیاز برای برای جمع‌آوری ضایعات پس از مصرف محصولات دخانی (مانند ظروف زباله مناسب در محل های تجمیع زباله) باید پوشش داده شود. روش محاسبه هزینه های پاکسازی زباله باید طبق اصل تناسب باشد. برای به حداقل رساندن هزینه های اجرایی، کشورهای عضو باید هر چند سال مقادیر ثابتی را برای هزینه های پاکسازی زباله تعیین کنند.
23. حجم بالای زباله های دریایی مانند پلاستیک های حاصل از وسایل ماهیگیری دور ریخته شده، وسایل ماهیگیری رها شده و گم شده نشان می دهد که الزامات قانونی موجود در مقررات (EC) شماره 1224/2009، دستورالعمل 2000/59/EC و دستورالعمل 2008/98/EC انگیزه کافی جهت بازگرداندن یا جمع آوری این تجهیزات ماهیگیری به ساحل برای پردازش آنها ایجاد نمی کند. سیستم هزینه غیرمستقیم (که بر اساس دستورالعمل (EU) 2019/883 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا است) سیستم محرکی برای ممانعت از تخلیه زباله های کشتی ها در دریا و تحویل درست آنها فراهم می کند. با این حال، این سیستم باید انگیزه های مالی بیشتری برای ماهیگیران ایجاد کند تا پسماند وسایل ماهیگیری خود را به ساحل آورده و مانع از هرگونه افزایش بالقوه هزینه غیرمستقیم زباله (که باید پرداخت شود) شوند. از آنجایی که اجزای پلاستیکی ابزار ماهیگیری پتانسیل بازیافت بالایی دارند، کشورهای عضو باید در راستای اصل آلاینده مسئولیت گسترده ای را برای تولید کننده ادوات ماهیگیری و حاوی پلاستیک وضع کنند تا اطمینان حاصل شود که جمع آوری ضایعات از لحاظ مالی تامین شده و مدیریت صحیح زباله تجهیزات ماهیگیری و به ویژه بازیافت آنها متحمل هزینه اضافی نخواهد شد.
24. در چارچوب توسعه مسئولیت تولید کننده ادوات ماهیگیری پلاستیکی، کشورهای عضو باید مطابق با تعهدات گزارش دهی مندرج در این دستورالعمل، تجهیزات ماهیگیری حاوی پلاستیک را تحت نظارت و ارزیابی قرار دهند.
25. اگرچه که تمامی زباله های دریایی حاوی پلاستیک خطری برای محیط زیست و سلامت انسان به شمار می روند و باید با آنها مقابله کرد، اما ملاحظات تناسب نیز باید در نظر گرفته شود. درنتیجه، نباید صیادان و صنعتگران لوازم ماهیگیری پلاستیکی را به عنوان تولیدکننده تلقی کرد و آنها نباید در قبال انجام تعهدات تولیدکننده مسئولیتی داشته باشند.
26. برای حمایت از اینکه مصرف کننده محصول پایدار را انتخاب کند و همچنین ترویج رفتار مسئولانه، می توان از انگیزه های اقتصادی و غیر اقتصادی بهره برد.
27. بطری های نوشیدنی که جزو پلاستیک های یکبار مصرف هستند، یکی از انواع زباله های دریایی هستند که به وفور در سواحل اتحادیه یافت می شوند. تعدا زیاد این نوع زباله در سواحل به دلیل سیستم جمع آوری جداگانه ناکارآمد و مشارکت کم مصرف کنندگان در آن سیستم ها است. لازم است سیستم های جمع آوری مجزای موثرتر را ایجاد کرد و برای جمع آوری جداگانه بطری های نوشیدنی پلاستیکی یکبار مصرف یک هدف حداقلی ایجاد نمود. با توجه به اینکه الزام به جمع‌آوری جداگانه زباله مستلزم این است که زباله‌ها از نظر نوع و ماهیت جداگانه نگهداری و جمع آوری شوند، باید امکان جمع آوری انواع خاصی از زباله فراهم شود، البته مشروط بر اینکه این امر مانع بازیافت با کیفیت بالا محصولات (مطابق با هرم پسماند زباله مطابق با ماده 10 و بند (الف) ماده 10 دستورالعمل 2008/98/EC) نشود. تعیین هدفی جهت جمع آوری جداگانه باید بر اساس میزان بطری های نوشیدنی یکبار مصرف پلاستیکی در بازار یک کشور عضو یا بر اساس میزان زباله تولید شده در بطری های نوشیدنی پلاستیکی یک بار مصرف در یک کشور عضو باشد. برای محاسبه مقدار زباله تولید شده در یک کشور عضو، باید تمام زباله‌های حاصله از بطری‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف نوشیدنی (از جمله زباله‌هایی که به‌جای دفع از طریق سیستم‌های جمع‌آوری زباله تبدیل به زباله می‌شوند) نیز در نظر گرفته شوند. کشورهای عضو باید با ایجاد طرح‌های سرمایه گذاری-بازپرداخت یا هر اقدام دیگری که مناسب می‌دانند بتوانند با به هدف جمع‌آوری جداگانه بطری‌های نوشیدنی پلاستیکی یکبار مصرف در چارچوب طرح‌های توسعه‌ مسئولیت تولیدکننده دست یابند. چنین طرح هایی تأثیر مستقیم و مثبتی بر میزان جمع‌آوری، کیفیت مواد جمع‌آوری‌شده و کیفیت بازیافت‌ها خواهد داشت و فرصت‌هایی را برای تجارت بازیافت و بازار بازیافت‌ فراهم می‌کند. با این کار، دستیابی به هدف بازیافت زباله های بسته بندی که در دستورالعمل 94/62/EC تعیین شده است امکان پذیر خواهد بود.
28. به منظور جلوگیری از ریختن زباله یا سایر وسایل نامناسب دفع زباله که منجر به آلودگی دریا با پلاستیک می شود، لازم است مصرف کنندگان پلاستیک های یکبار مصرف و وسایل ماهیگیری پلاستیکی راجع به در دسترس بودن جایگزین هایی که قابلیت استفاده مجدد دارند آگاهی داشته باشند. همچنین آنها باید راجع به سیستم‌های استفاده مجدد، مناسب‌ترین گزینه‌های مدیریت پسماند موجود (و اینکه از کدام گزینه‌های دفع زباله باید اجتناب شود)، همچنین بهترین شیوه‌های مدیریت صحیح زباله و اثرات زیست‌محیطی شیوه‌های بد دفع زباله، نوع و محتوای پلاستیکی در برخی از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و تجهیزات ماهیگیری و تأثیر منفی دفع نامناسب آنها در شبکه فاضلاب آگاه شوند. بنابراین باید از کشورهای عضو خواسته شود که اقداماتی را در راستای افزایش آگاهی را انجام داده و اطمینان حاصل شود که چنین اطلاعاتی در اختیار مصرف کنندگان و کاربران قرار می گیرد. این اطلاعات نباید حاوی محتوای تبلیغاتی باشد تا استفاده از پلاستیک های یکبار مصرف را ترویج نکند. کشورهای عضو باید بتوانند بر اساس ماهیت محصول یا نحوه استفاده از آن، مناسب ترین اقدامات را انتخاب کنند. تولیدکنندگان محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و وسایل ماهیگیری پلاستیکی باید هزینه های اقدامات آگاهی بخشی به مصرف کننده را به عنوان بخشی از تعهدات طولانی مدت خود در راستای کاهش تولید زباله پوشش دهند.
29. هدف این دستورالعمل حفاظت از محیط زیست و سلامت انسان است. همانطور که دیوان عدالت در موارد متعدد اشاره کرده است این امر با اثر الزام آور بند سوم ماده 288 معاهده عملکرد اتحادیه اروپا ناسازگار خواهد بود تا بدین وسیله مانع از استناد افراد ذیربط به تعهد ناشی از دستورالعمل تحمیل شده شود. این ملاحظات به ویژه در رابطه با دستورالعملی که هدف آن جلوگیری و کاهش تأثیر برخی محصولات پلاستیکی بر محیط دریا است، اعمال می شود.
30. به منظور ارزیابی اجرای این دستورالعمل، نظارت بر میزان و سطح زباله های دریایی اتحادیه مهم است. طبق دستورالعمل 2008/56/EC، کشورهای عضو ملزم به نظارت منظم بر ماهیت و مقدار زباله های دریایی، از جمله زباله های پلاستیکی دریایی هستند. داده های حاصل از این نظارت نیز باید به کمیسیون ارسال شوند.
31. طبق این دستورالعمل کشورهای عضو در صورت نقض مقررات ملی اتخاذ شده باید قوانین مجازاتی وضع کرده و اقدامات لازم را برای اطمینان از اجرای این مجازات ها را اتخاذ کنند. مجازات های پیش بینی شده باید مؤثر، متناسب و بازدارنده باشد.
32. طبق بند 22 موافقتنامه بین سازمانی در 13 آوریل 2016 در مورد قانونگذاری بهتر، کمیسیون باید این دستورالعمل را ارزیابی کند. این ارزیابی باید بر اساس تجربیات و داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول اجرای دستورالعمل و داده‌های جمع‌آوری‌شده بر اساس دستورالعمل‌های 2008/56/EC و 2008/98/EC باشد. این ارزیابی باید به عنوان مبنایی برای ارزیابی اقدامات احتمالی بیشتر قرار گیرد. از جمله این اقدامات احتمالی می توان به تعیین اهدافی جهت کاهش زباله در سراسر اتحادیه تا سال 2030 و پس از آن، ارزیابی اینکه آیا با توجه به نظارت بر زباله های دریایی اتحادیه، ضمیمه فهرست محصولات پلاستیکی یکبار مصرف نیاز به بررسی و بازنگری دارند یا خیر؛ و اینکه آیا دامنه این دستورالعمل می تواند به سایر محصولات یکبار مصرف نیز تعمیم داده شود یا خیر اشاره کرد.
33. به منظور حصول اطمینان از شرایط یکسان برای اجرای این دستورالعمل، کمیسیون باید در رابطه با روش محاسبه و راستی آزمایی مصرف سالانه محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (که هدف کاهش مصرف آنهاست) اختیارات اجرایی داشته باشد. همچنین باید در زمینه قوانین محاسبه و تأیید دستیابی به اهداف کاهش محتوای بازیافتی بطری های پلاستیکی یکبار مصرف، مشخصات برچسب روی پلاستیک های یک بار مصرف، محاسبه و راستی‌آزمایی جمع‌آوری محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (که هدف جمع‌آوری جداگانه برای آنها تعیین شده است) و همچنین قالب بندی گزارش داده‌ها و اطلاعات مربوط به اجرای این دستورالعمل اختیارات مکفی و اجرایی داشته باشد. این اختیارات باید مطابق با مقررات (EU) شماره 182/2011 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا اعمال شوند.
34. بهتر است به کشورهای عضو اجازه داده شود تا نحوه اجرای برخی از مقررات این دستورالعمل را از طریق توافق بین مقامات ذیصلاح و بخشهای اقتصادی مربوطه انتخاب کنند (مشروط بر اینکه الزامات خاص برآورده شود).
35. مبارزه با زباله یک تلاش مشترک بین مقامات ذیصلاح، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان است و مقامات دولتی، از جمله نهادهای اتحادیه، باید به عنوان الگو در این زمینه عمل کنند.
36. از آنجا که امکان براورده شدن مکفی اهداف این دستورالعمل، شامل جلوگیری و کاهش اثر پلاستیک های یکبار مصرف، محصولات ساخته شده از پلاستیک oxo-degradable و تجهیزات ماهیگیری پلاستیکی بر محیط زیست و سلامت انسان است، و برای رفتن به سمت یک اقتصاد چرخشی (که شامل پرورش مدل های کسب و کار و محصولات و مواد نوآورانه و پایداربوده و در نتیجه به عملکرد کارآمد بازار داخلی نیز کمک می کند) توسط کشورهای عضو وجود ندارد، اتحادیه می تواند مطابق با اصل تفویض اختیارات به زیرمجموعه که در ماده 5 معاهده اتحادیه اروپا تعیین شده است، اقداماتی را که در سطح اتحادیه اتخاذ کند. مطابق با اصل تناسب مندرج در آن ماده، این دستورالعمل از آنچه که برای دستیابی به آن اهداف ضروری است فراتر نخواهد رفت.

این بخشنامه را به تصویب رسید:

ماده 1 – اهداف

اهداف این دستورالعمل جلوگیری و کاهش تأثیر برخی از محصولات پلاستیکی بر محیط زیست، به ویژه محیط زیست دریایی، و سلامت انسان و همچنین ترویج اقتصاد چرخشی با کمک مدل های کسب و کار نوآورانه، محصولات و مواد و پایدار است که به نوبه خود به عملکرد کارآمد بازار داخلی نیز کمک خواهد کرد.

ماده 2 – حوزه

1. این دستورالعمل در مورد محصولات پلاستیکی یکبار مصرف فهرست شده در ضمیمه، محصولات ساخته شده از پلاستیک oxo-degradable و تجهیزات ماهیگیری پلاستیکی اعمال می شود.
2. در مواردی که این دستورالعمل با دستورالعمل 94/62/EC یا 2008/98/EC مغایرت داشته باشد، این دستورالعمل ملاک قرار خواهد گرفت.

ماده 3 – تعاریف

برای اهداف این دستورالعمل، تعاریف زیر اعمال می شوند:

(1) «پلاستیک» به ماده ای پلیمری اطلاق می شود که در بند 5 ماده 3 آیین نامه (EC) شماره 1907/2006 تعریف شده و ممکن است حاوی یکسری مواد افزودنی یا مواد دیگر باشد و ساختار اصلی محصول از آن تشکیل شده است (به استثنای پلیمرهای طبیعی که به صورت شیمیایی اصلاح نشده اند).

(2) «محصولات پلاستیکی یکبار مصرف» به محصولاتی اطلاق می شود که به طور کامل یا جزئی از پلاستیک ساخته شده اند و امکان استفاده از آنها برای چندین بار وجود ندارد و نمی توان آنها را به تولید کننده بازگرداند تا برای همان استفاده قبلی آن را مجددا پر کرده یا از آن استفاده نمود.

(3) «پلاستیک oxo-degradable» به مواد پلاستیکی اطلاق می شود که شامل یکسری مواد افزودنی است و در نتیجه اکسیداسیون این مواد سبب تکه تکه شدن مواد پلاستیکی تا حد میکرو یا تجزیه شیمیایی آنها می شود.

(4) «ابزار ماهیگیری» به هر وسیله یا قطعه ای اطلاق می شود که در ماهیگیری یا آبزی پروری برای هدف قرار دادن، صید کردن یا پرورش موجودات دریایی استفاده شده و یا به آن دسته از ابزارهایی اطلاق می شود با هدف جلب، صید یا پرورش این موجودات روی سطح دریا شناور می مانند.

(5) «ابزار ماهیگیری ضایعاتی» به معنای هر وسیله ماهیگیری است که تحت تعریف ضایعات در بند 1 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC باشد و شامل تمام اجزاء، مواد یا مواد مجزایی می شود که قبل از دور انداختن، رها کردن یا گم شدن به آن متصل بوده است.

(6) «عرضه در بازار» به معنای اولین بار در دسترس قرار گرفتن یک محصول در بازار یک کشور عضو است.

(7) «در دسترس بودن در بازار» به معنای هرگونه عرضه محصول برای توزیع، مصرف یا استفاده در بازار یک کشور عضو در جریان یک فعالیت تجاری است، خواه در ازای پرداخت وجه یا رایگان.

(8) «استاندارد هماهنگ» به معنای استانداردهای هماهنگ شده اروپایی است که در بند (1) (ج) ماده 2 مقررات (EU) شماره 1025/2012 تعریف شده است.

(9) «ضایعات» به معنی زباله‌هایی است که در بند 1 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC تعریف شده است.

(10) “طرح توسعه مسئولیت تولید کننده” به معنای طرح توسعه مسئولیت تولید کننده است که در بند 21 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC تعریف شده است.

«تولیدکننده» به معنای:

الف) به هر شخص حقیقی یا حقوقی مستقر در یک کشور عضو گفته می شود که صرف نظر از تکنیک فروش مورد استفاده (برای مثال از طریق قراردادهای راه دور که در بند (7) ماده 2 دستورالعمل 2011/83 شورای پارلمان اروپا تعریف شده است) به طور حرفه‌ای محصولاتی را تولید کرده، پر کرده، فروخته یا وارد کرده و این محصولات پلاستیکی یکبار مصرف، پر شده یا وسایل ماهیگیری حاوی پلاستیک (به غیر از افرادی که خودشان ماهیگیری کرده و مطابق با بند (28) ماده 4 مقررات (EU) شماره 1380/2013 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا می باشند) را در بازار کشور عضو در دسترس قرار می دهند.

(ب) هر شخص حقیقی یا حقوقی مستقر در یک کشور عضو یا در یک کشور ثالث که بطور حرفه‌ای در دیگر کشورهای عضو اتحادیه از طریق قراردادهای از راه دور طبق تعریف در بند (7) ماده 2 دستورالعمل 2011/83/EU مستقیماً محصولات پلاستیکی یکبار مصرف، پر شده، یا ابزارهای ماهیگیری تولیدی خود را به خانوارهای خصوصی یا افراد غیر خانوار خصوصی می‌فروشد.

(12) “مجموعه” به معنای مجموعه ای است که در بند 10 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC تعریف شده است.

(13) «مجموعه جداگانه» به معنای مجموعه جداگانه است که در بند 11 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC تعریف شده است.

(14) «پردازش» به معنای پردازش است که در بند 14 ماده 3 دستورالعمل 2008/98/EC تعریف شده است.

(15) «بسته بندی» به معنای بسته بندی است که در بند 1 ماده 3 دستورالعمل 94/62/EC تعریف شده است.

(16) “پلاستیک زیست تخریب پذیر” به پلاستیکی اطلاق می شود که قابلیت تجزیه فیزیکی و بیولوژیکی را داشته باشد، به طوری که در نهایت به دی اکسید کربن (CO2)، بیومس و آب تجزیه شده و مطابق با استانداردهای اروپایی برای بسته بندی، از طریق کمپوست و هضم بی هوازی قابل بازیافت باشد.

(17) «امکانات پذیرش در بندر» به معنای تسهیلات و امکانات پذیرش در بندر است که در بند (ه) ماده 2 دستورالعمل 2000/59/EC تعریف شده است.

(18) “محصولات تنباکو” به معنای محصولات تنباکو است که در بند (4) ماده 2 دستورالعمل 2014/40/EU تعریف شده است.

ماده 4 – کاهش مصرف

1. کشورهای عضو باید در راستای اهداف کلی سیاست زباله اتحادیه، به ویژه پیشگیری از تولید پسماند، اقدامات لازم را برای کاهش قابل توجه و پایدار مصرف محصولات پلاستیکی یکبار مصرف فهرست شده در قسمت الف ضمیمه اتخاذ کرده و این اقدامات منجر به معکوس شدن قابل توجه روند افزایش مصرف شود. این اقدامات باید به نحوی باشند که تا سال 2026 (نسبت به سال 2022) منجر به کاهش کمّی معنی داری در مصرف محصولات پلاستیکی یکبار مصرف فهرست شده در قسمت A پیوست در حوزه کشور عضو شوند.

تا 3 ژوئیه 2021، کشورهای عضو باید شرحی از اقداماتی را که مطابق بند اول اتخاذ کرده اند تهیه کرده، این شرح را به کمیسیون اطلاع داده و آن را در دسترس عموم قرار دهند. کشورهای عضو باید اقدامات تعیین شده در این شرح را در طرح ها یا برنامه های ذکر شده در ماده 11 (در اولین به روز رسانی آن طرح یا برنامه) مطابق با قوانین قانونی اتحادیه و یا برنامه های دیگری که به طور خاص برای این منظور طراحی شده اند ادغام کنند.

این اقدامات ممکن است شامل اهدافی چون کاهش مصرف ملی، وجود جایگزین‌های قابل استفاده مجدد برای محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست‌شده در قسمت A پیوست) در محل فروش و در دسترس مصرف‌کننده نهایی، ابزارهای اقتصادی (مانند گرفتن هزینه ظرف یکبارمصرف از مشتری در محل فروش و توافقات مندرج در ماده 17) باشند. کشورهای عضو می‌توانند با انصراف از ماده 18 دستورالعمل 94/62/EC محدودیت‌های بازاریابی اعمال کنند تا معرفی جایگزین‌هایی که قابلیت استفاده مجدد دارند یا حاوی پلاستیک نیستند مانع از تولید زباله پلاستیکی شوند. این اقدامات بسته به تأثیر زیست محیطی محصولات پلاستیکی یکبار مصرف در طول چرخه زندگی (و از جمله زمانی که تبدیل به زباله می شوند) متفاوت باشند.

اقدامات اتخاذ شده به موجب این بند باید متناسب و بدون هیچگونه تبعیضی باشد. کشورهای عضو طبق دستورالعمل (EU) 2015/1535 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا در صورت لزوم می توانند این اقدامات را به کمیسیون اطلاع دهند.

به منظور انطباق با بند اول این بند، به منظور ایجاد اهداف کمی الزام آور اتحادیه برای کاهش مصرف پلاستیک، هر کشور عضو باید مطابق با بند 2 این ماده و بند 1 ماده 13 محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت الف ضمیمه) که در بازار عرضه می‌شوند را کنترل کرده و بر اقدامات کاهشی انجام شده در این زمینه نظارت کرده و در مورد پیشرفت انجام شده به کمیسیون گزارش دهد.

2. تا 3 ژانویه 2021، کمیسیون باید یک قانون اجرایی را تصویب کند که چگونگی و روش مصرف محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (فهرست‌شده در قسمت A پیوست) را محاسبه کرده و میزان کاهش پایدار گزارش شده را راستی‌آزمایی کند. این قانون اجرائی می تواند طبق بررسی ذکر شده در بند 2 ماده 16 باشد.

ماده 5 – محدودیت در عرضه در بازار

کشورهای عضو باید عرضه محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت B ضمیمه) و محصولات ساخته شده از پلاستیک oxo-degradable را در بازار ممنوع کنند.

ماده 6 – الزامات محصول

1. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت C پیوست) که دارای کلاهک و درب پلاستیکی هستند، تنها در صورتی در بازار عرضه شوند که درپوش ها و درب ها در مدت زمان استفاده محصولات به ظروف متصل باشند.
2. از نظر ماده 6، کلاهک ها یا درپوش های فلزی که با پلاستیکی درزگیری شده اند جزو درپوش های پلاستیکی محسوب نمی شوند.
3. تا 3 اکتبر 2019، کمیسیون از سازمان‌ استاندارد کشورهای اروپایی درخواست خواهد کرد تا استانداردهای هماهنگ مربوط به الزامات ذکر شده در بند 1 را ایجاد کنند. این استانداردها باید از استحکام، قابلیت اطمینان و ایمنی لازم درب ظروف نوشیدنی، خصوصا نوشابه‌های گازدار اطمینان حاصل کنند.
4. از تاریخ انتشار رفرنس به استانداردهای هماهنگ مندرج در بند 3 در مجله رسمی اتحادیه اروپا، محصولات پلاستیکی یکبار مصرف ذکر شده در بند 1 که با آن استانداردها یا بخش هایی از آنها مطابقت دارند باید مطابق با الزامات مندرج در بند 1 شوند.
5. در مورد بطری های نوشیدنی فهرست شده در قسمت F پیوست، هر کشور عضو باید اطمینان حاصل کند که:

(الف) از سال 2025، بطری های نوشیدنی (فهرست شده در قسمت F ضمیمه) که جزء اصلی آنها پلی اتیلن ترفتالات است (“بطری های PET”) و در بازار آن کشور عضو وجود دارند به طور میانگین حاوی حداقل 25٪ پلاستیک بازیافتی هستند.

(ب) از سال 2030، بطری های نوشیدنی (فهرست شده در قسمت F پیوست) که در بازار آن کشور عضو وجود دارند به طور میانگین حاوی حداقل حاوی حداقل 30 درصد پلاستیک بازیافتی هستند.

تا اول ژانویه 2022، کمیسیون اقدامات اجرایی را اتخاذ خواهد کرد که به واسطه آن قوانین مربوط به محاسبه و راستی آزمایی اهداف آورده شده در جزء اول این بند را تعیین می کند. این اقدامات اجرایی باید مطابق با روش آزمایشی ذکر شده در بند 2 ماده 16 اتخاذ شود.

ماده 7 – الزامات برچسب گذاری

1. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که هر محصول پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت D ضمیمه) که در بازار عرضه می شود دارای یک علامت آشکار، واضح، خوانا و غیر قابل حذف روی بسته بندی یا خود محصول بوده و راجع به موارد زیر به مصرف کنندگان آگاهی می دهد:

(الف) گزینه های مدیریت پسماند مناسب برای محصول یا روش هایی که برای دفع پسماند آن محصول نباید استفاده شود (در راستای هرم پسماند)

(ب) وجود پلاستیک در محصول و تأثیر منفی ناشی از ریختن زباله یا سایر روش های نامناسب دفع زباله بر محیط زیست.

هماهنگی در علامت ها و برچسب ها باید توسط کمیسیون و مطابق بند 2 ایجاد شود.

2. تا 3 ژوئیه 2020، کمیسیون باید در رابطه با ایجاد مشخصات و علائم هماهنگ (برای علامت‌گذاری اشاره شده در بند 1) یک قانون اجرایی اتخاذ کند که:

الف) علامت گذاری محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مندرج در نکات (1)، (2) و (3) قسمت D پیوست روی بسته بندی های تکی یا گروهی آن محصولات قرار گیرد. در صورتی که در نقطه فروش چندین واحد فروش وجود داشته باشند، هر واحد فروش باید روی بسته بندی خود علامت گذاری کند. روی بسته بندی با مساحت کمتر از 10 سانتی متر مربع نیاز به علامت گذاری نیست.

(ب) علامت گذاری محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مندرج در بند (4) قسمت D پیوست روی خود محصول گذاشته شود.

(ج) رویکردهای داوطلبانه را در هر بخش موجود در نظر گرفته و از دادن اطلاعاتی که سبب گمراهی خریدار می شود اجتناب کنند.

این قانون اجرائی طبق روش آزمایش ذکر شده در بند 2 ماده 16 اتخاذ خواهد شد.

3. مقررات این ماده در مورد محصولات تنباکو علاوه بر موارد مندرج در دستورالعمل 2014/40/EU است.

ماده 8 – مسئولیت بیشتر تولید کننده

1. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که طرح‌های توسعه‌ مسئولیت تولیدکننده برای همه محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (فهرست‌شده در قسمت E پیوست) که در بازار کشور عضو عرضه می‌شوند، مطابق با مواد 8 و 8 الف دستورالعمل 2008/98/EC هستند.
2. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که تولیدکنندگان محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در بخش I، قسمت E پیوست این دستورالعمل)، هزینه‌های را طبق مقررات توسعه مسئولیت تولیدکننده در دستورالعمل‌های 2008/98/EC و 94/62 /EC و تا جایی که قبلاً شامل نشده است پوشش می‌دهند. همچنین بایذ هزینه های زیر پوشش داده شود:

الف) هزینه های اقداماتی که در جهت افزایش آگاهی (مندرج در ماده 10 این دستورالعمل) در مورد محصولات پلاستیکی است؛

(ب) هزینه‌های جمع‌آوری پسماند برای آن دسته از محصولاتی که در سیستم‌های جمع‌آوری عمومی دور ریخته می‌شوند، از جمله هزینه های زیرساخت و عملیات مربوط به آن، هزینه حمل و نقل و تصفیه بعدی زباله‌ها و…

ج) هزینه تمیز کردن زباله های حاصل از آن محصولات و حمل و نقل و تصفیه بعدی آن ها.

3. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که تولیدکنندگان محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست‌شده در بخش‌های II و III قسمت E پیوست) حداقل هزینه‌های زیر را پوشش می‌دهند:

الف) هزینه های اقدامات افزایش آگاهی مندرج در ماده 10 در مورد آن محصولات؛

(ب) هزینه های تمیز کردن زباله های حاصل از آن محصولات و حمل و نقل و تصفیه بعدی آن ها؛ و

ج) هزینه‌ جمع‌آوری و گزارش‌دهی داده‌ها مطابق با بند (ج) ماده 8 الف (1) دستورالعمل 2008/98/EC.

با توجه به محصولات پلاستیکی یکبار مصرف فهرست شده در بخش III قسمت E پیوست این دستورالعمل، کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که تولیدکنندگان علاوه بر هزینه های گفته شده در قبل، هزینه جمع آوری زباله (برای آن دسته از محصولاتی که در سیستم های جمع آوری عمومی دور ریخته می شوند) را نیز پوشش می دهند. از جمله هزینه های مرتبط با این بخش می توان به هزینه های ایجاد زیرساخت و بهره برداری از آن، هزینه حمل و نقل و تصفیه بعدی آن زباله ها اشاره کرد. همچنین این هزینه ها می تواند شامل راه اندازی زیرساخت های خاص برای جمع آوری پسماند آن محصولات باشد، مانند استقرار ظروف مناسب جمع آوری زباله در نقاط تجمیع زباله معمول.

4. هزینه هایی که در بندهای 2 و 3 تحت پوشش قرار می گیرد نباید از هزینه های ارائه خدمات ذکر شده تجاوز کند. همچنین این هزینه ها باید به صورت شفاف بین بخش های درگیر در این حوزه بیان شود. هزینه های پاکسازی زباله نیز باید محدود به فعالیت هایی باشد که توسط مقامات دولتی یا از طرف آنها انجام می شود. روش محاسبه باید به گونه ای باشد که بتوان هزینه های پاکسازی زباله را به روشی متناسب تعیین کرد. برای به حداقل رساندن هزینه های اجرایی، کشورهای عضو ممکن است با تعیین مقادیر ثابت چندساله مناسب، به هزینه های پاکسازی زباله کمک مالی کنند.

کمیسیون با مشورت کشورهای عضو، برای معیارهای مربوط به هزینه‌های پاک‌سازی زباله‌های (ذکر شده در بندهای 2 و 3) دستورالعمل‌هایی را منتشر خواهد کرد.

5. کشورهای عضو باید نقش ها و مسئولیت های همه بخش های دخیل در این موضوع را به شیوه ای روشن تعریف کنند.

در رابطه با بسته بندی، این نقش ها و مسئولیت ها باید در راستای دستورالعمل 94/62/EC تعریف شوند.

6. هر کشور عضو به تولیدکنندگان مستقر در کشور عضو دیگر و محصولاتی که در بازار خودش عرضه خواهد شد یک شخص حقوقی یا حقیقی مستقر در قلمرو خود را به عنوان نماینده مجاز برای انجام تعهدات تولیدکننده (مرتبط با مسئولیت تولیدکننده) منصوب کنند.
7. هر کشور عضو باید برای تولیدکننده ای که در آن کشور مستقر است و محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت E ضمیمه) و ابزار ماهیگیری حاوی پلاستیک را در کشور عضو دیگری که در آن مستقر نیست می فروشد، یک نماینده مجاز در آن کشور منصوب کند. نماینده تام الختیار فردی است که مسئول اجرای تعهدات تولیدکننده (طبق این دستورالعمل) در قلمرو آن کشور است.
8. کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که طرح‌ توسعه مسئولیت تولیدکننده بر اساس مواد 8 و 8 الف دستورالعمل 2008/98/EC برای ادوات ماهیگیری پلاستیکی موجود در بازار کشور عضو اتخاذ شده است.

کشورهای عضوی که دارای آبهای دریایی هستند (که در بند 1 ماده 3 دستورالعمل 2008/56/EC تعریف شده است) باید برای بازیافت حداقل نرخ ملی جمع آوری سالانه زباله های ماهیگیری پلاستیکی را تعیین کنند. کشورهای عضو باید ادوات ماهیگیری پلاستیکی موجود در بازار کشور عضو و همچنین ضایعات ابزارآلات ماهیگیری پلاستیکی جمع آوری شده را تحت نظر داشته و آن را طبق ماده 13 (1) دستورالعمل (با توجه به ایجاد اهداف کمّی الزام آور مجموعه اتحادیه)به کمیسیون گزارش دهند.

9. با توجه به طرح‌ توسعه مسئولیت تولیدکننده که به موجب بند 8 این ماده ایجاد شده است، کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که تولیدکنندگان لوازم ماهیگیری پلاستیکی هزینه‌های جمع‌آوری جداگانه زباله های ماهیگیری پلاستیکی را که به مقدار کافی به تسهیلات پذیرش بندر تحویل داده شده است مطابق با دستورالعمل (EU) 2019/883 (یا سایر سیستم‌های جمع‌آوری معادل که خارج از محدوده آن دستورالعمل هستند) و همچنین هزینه‌های حمل و نقل و پردازش بعدی آن ها را تحت پوشش قرار دهند. تولیدکنندگان همچنین باید هزینه مربوط به افزایش آگاهی مصرف کنندگان (مندرج در ماده )10 در مورد ادوات ماهیگیری پلاستیکی را نیز پوشش دهند.

الزامات مندرج در این بند مکمل الزامات مربوط به زباله های کشتی های ماهیگیری در قانون اتحادیه در مورد تأسیسات و امکانات پذیرش بندر است.

کمیسیون بدون لطمه به اقدامات فنی مندرج در مقررات شورای (EC) No 850/98  برای تشویق و آماده سازی تولید کننده و مصرف کننده جهت استفاده مجدد از این وسایل، از سازمان های استاندارد اروپا درخواست خواهد کرد تا استانداردهای هماهنگی برای طراحی و تولید وسایل ماهیگیری با قابلیت استفاده مجدد داشته و در پایان عمر قابلیت بازیافت دارند ایجاد کنند.

ماده 9 – مجموعه مجزا

1. کشورهای عضو باید برای اطمینان از جمع آوری جداگانه برای بازیافت اقدامات لازم را انجام دهند:

الف) تا سال 2025، مقدار ضایعات محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت F پیوست) برابر با 77 درصد وزنی حجم عرضه شده در بازار آنها در طول یک سال معین می باشند؛

(ب) تا سال 2029، مقدار ضایعات محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت F ضمیمه) معادل 90٪ وزنی حجم عرضه شده در بازار آنها در طول یک سال معین می باشند

محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در قسمت F ضمیمه) که در بازار یک کشور عضو عرضه می‌شوند ممکن است برابر با مقدار زباله تولید شده از این محصولات، در همان سال در آن کشور عضو باشند.

برای دستیابی به این هدف، کشورهای عضو می توانند:

الف) طرح سرمایه گذاری-بازپرداخت ایجاد کنند.

(ب) برای طرح توسعه مسئولیت تولید کننده، روی جمع آوری جداگانه هدف گذاری کنند.

بند اول بدون لطمه به بند (الف) ماده 10 (3) دستورالعمل 2008/98/EC اعمال خواهد شد.

2. کمیسیون، برای دستیابی به اهداف تعیین شده در بند 1 (برای مثال طرح سرمایه گذاری-بازپرداخت) تبادل اطلاعات را تسهیل کرده و بهترین شیوه ها را در رابطه با اقدامات مناسب بین کشورهای عضو به اشتراک خواهد گذاشت. کمیسیون باید نتایج این تبادل اطلاعات و به اشتراک گذاری شیوه ها را در دسترس عموم قرار دهد.
3. تا 3 ژوئیه 2020، کمیسیون باید یک قانون اجرایی را تصویب کرده و بر اساس آن روش محاسبه و راستی آزمایی اهداف مجموعه جداگانه مندرج در بند 1 این ماده را تعیین کند. این قانون اجرائی طبق روش آزمایشی بند 2 ماده 16 اتخاذ خواهد شد.

ماده 10 – اقدامات پیرامون افزایش آگاهی مصرف کننده

کشورهای عضو باید به منظور کاهش زباله‌های ناشی از محصولات مشمول این دستورالعمل اقداماتی را برای آگاه کردن مصرف‌کنندگان محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و تجهیزات ماهیگیری پلاستیکی (فهرست‌شده در قسمت G پیوست) و تشویق رفتار مسئولانه مصرف‌کننده انجام دهند:

(الف) در دسترس بودن جایگزین‌های قابل استفاده مجدد، سیستم‌های استفاده مجدد و گزینه‌های مدیریت ضایعات برای آن دسته از محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف و ابزار ماهیگیری پلاستیکی و همچنین بهترین شیوه‌های موجود برای مدیریت صحیح زباله مطابق با ماده 13 دستورالعمل 2008/98/EC.

(ب) تأثیر زباله‌ها و روش های نامناسب دفع زباله‌های محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف و وسایل ماهیگیری پلاستیکی بر محیط‌زیست، به‌ویژه محیط‌زیست دریایی؛ و

ج) تأثیر منفی روش های نامناسب دفع زباله محصولات پلاستیکی یکبار مصرف بر شبکه فاضلاب.

ماده 11 – هماهنگ کردن اقدامات

هر کشور عضو باید اطمینان حاصل کند که اقدامات اتخاذ شده برای اجرای این دستورالعمل (بدون لطمه به بند اول ماده 4 این دستورالعمل) در راستای برنامه های خود و مطابق با ماده 13 دستورالعمل 2008/56/EC (برای آن دسته از کشورهای عضوی که دارای آب های دریایی هستند) است. همچنین باید اطمیان حاصلل کند که برنامه های اقدامات اتخاذ شده مطابق با ماده 11 دستورالعمل 2000/60/EC، برنامه های مدیریت و پیشگیری از پسماند ایجاد شده مطابق با مواد 28 و 29 دستورالعمل 2008/98/EC و طرح های پذیرش و مدیریت زباله بر اساس دستورالعمل (EU) 2019/883 است.

اقداماتی که کشورهای عضو برای انتقال و اجرای مواد 4 تا 9 این دستورالعمل اتخاذ می‌کنند باید با قوانین مواد غذایی اتحادیه مطابقت داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که بهداشت و ایمنی مواد غذایی به خطر نمی افتد. کشورهای عضو باید در صورت امکان برای موادی که قرار است با مواد غذایی در تماس باشند به جای پلاستیک های یکبار مصرف از جایگزین های پایدار استفاده کنند.

ماده 12

به منظور تعیین اینکه آیا ظرف غذا از نظر این دستورالعمل جزو محصولات پلاستیکی یکبار مصرف باید در نظر گرفته شود یا خیر علاوه بر معیارهای ذکر شده در پیوست ظروف غذا، باید با توجه به حجم و اندازه ظرف (به ویژه ظورف غذای تک نفره) امکان تبدیل شدن آن به زباله و پسماند را مورد لحاظ قرار داد.

تا 3 ژوئیه 2020، با مشورت کشورهای عضو کمیسیون دستورالعمل هایی را برای نمونه هایی از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف منتشر خواهد کرد تا اهداف این دستورالعمل محقق شود.

ماده 13 – سیستم های اطلاعاتی و گزارش دهی

1. کشورهای عضو باید برای هر سال تقویمی موارد زیر را به کمیسیون گزارش دهند:

(الف) داده‌های مربوط به محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست‌شده در قسمت الف پیوست) که هر ساله در بازار کشور عضو عرضه می‌شوند تا مطابق با ماده 4 (1) کاهش مصرف این محصولات را نشان دهد.

(ب) اطلاعات در مورد اقدامات اتخاذ شده توسط دولت عضو برای اهداف ماده 4 (1).

ج) داده‌های مربوط به محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (فهرست‌شده در قسمت F پیوست) که برای دستیابی به اهداف جمع‌آوری جداگانه مطابق با ماده 9 (1) هر سال به‌طور جداگانه در کشور عضو جمع‌آوری شده‌اند.

(د) داده‌های مربوط به وسایل ماهیگیری پلاستیکی موجود در بازار و ضایعات وسایل ماهیگیری که هر ساله در کشور عضو جمع‌آوری می‌شود.

(ه) اطلاعات مربوط به محتوای بازیافتی بطری‌های نوشیدنی (فهرست شده در قسمت F ضمیمه) برای نشان دادن دستیابی به اهداف مندرج در ماده 6(5).

(و) داده‌های مربوط به ضایعات پس از مصرف محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست‌شده در بخش III قسمت E پیوست) که مطابق با ماده 8 (3) جمع‌آوری شده است.

کشورهای عضو باید ظرف 18 ماه از پایان سال داده ها و اطلاعات را به صورت الکترونیکی گزارش کنند. داده ها و اطلاعات باید در قالب تعیین شده توسط کمیسیون مطابق بند 4 این ماده گزارش شود.

اولین دوره برای گزارش طبق سال تقویمی، 2022 خواهد بود (به استثنای موارد (ه) و (و) زیرپاراگراف اول که اولین دوره گزارش آن سال تقویمی 2023 خواهد بود).

2. داده ها و اطلاعات گزارش شده این ماده توسط کشورهای عضو باید با همراه با گزارش بررسی کیفیت باشد. داده ها و اطلاعات باید در قالب تعیین شده توسط کمیسیون مطابق بند 4 گزارش شود.
3. کمیسیون باید داده ها و اطلاعات گزارش شده مطابق با این ماده را بررسی و گزارشی را در مورد این نتایج منتشر کند. این گزارش باید مجموعه داده ها و اطلاعات، منابع داده ها و اطلاعات و روش مورد استفاده در کشورهای عضو را سازماندهی کرده و گزارشی کامل، قابلیت اطمینان، به موقع باشد، همچنین سازگاری آن داده ها و اطلاعات را نیز باید ارزیابی کند. این ارزیابی می تواند شامل توصیه هایی خاص برای بهبود موارد ذکر شده در گزارش باشد. این گزارش، پس از اولین گزارش داده ها و اطلاعات توسط کشورهای عضو و پس از آن در فواصل زمانی مقرر در ماده 12 (3c) دستورالعمل 94/62/EC تهیه خواهد شد.
4. تا 3 ژانویه 2021، کمیسیون اقدامات اجرایی را اتخاذ و فرمت گزارش داده ها و اطلاعات را مطابق با بند (الف) و (ب) بند 1 و بند 2 این ماده تعیین خواهد کرد.

تا 3 ژوئیه 2020، کمیسیون اقدامات اجرایی را اتخاذ کرده و فرمت گزارش دهی را مطابق با بند (ج) و (د) بند 1 و بند 2 این ماده تعیین خواهد کرد.

تا اول ژانویه 2022، کمیسیون اقدامات اجرایی را اتخاذ خواهد کرد و فرمت گزارش داده ها و اطلاعات را مطابق با بند (ه) و (و) بند 1 و بند 2 این ماده تعیین خواهد نمود.

این اقدامات اجرایی باید طبق روش آزمایشی ذکر شده در بند 2 ماده 16 اتخاذ شود. فرمت توسعه یافته مطابق ماده 12 دستورالعمل 94/62/EC باید در نظر گرفته شود.

ماده 14 – جریمه ها

کشورهای عضو باید برای نقض مقررات ملی اتخاذ شده طبق این دستورالعمل، قوانینی در رابطه با مجازاتهای قابل اعمال وضع کرده و تمام اقدامات لازم را برای اطمینان از اجرای آنها را تعیین کند. مجازات های پیش بینی شده باید مؤثر، متناسب و بازدارنده باشد. کشورهای عضو باید تا 3 ژوئیه 2021، این قوانین و اقدامات را به کمیسیون اطلاع داده و هر گونه اصلاحیه بعدی را که بر آنها تأثیر می گذارد را اطلاع دهند.

ماده 15 – ارزیابی و بررسی

1. کمیسیون باید این دستورالعمل را تا 3 ژوئیه 2027 ارزیابی کند. ارزیابی باید بر اساس اطلاعات موجود مطابق با ماده 13 باشد. کشورهای عضو باید هر گونه اطلاعات اضافی را که برای اهداف ارزیابی و ارزیابی لازم است در اختیار کمیسیون قرار داده و مطابق با گزارش مذکور در بند 2 این ماده تهیه شود.
2. کمیسیون باید گزارشی در مورد یافته های اصلی ارزیابی مطابق بند 1 به پارلمان اروپا، شورا و کمیته اقتصادی و اجتماعی اروپا ارائه کند. در صورت لزوم، این گزارش باید همراه با یک پیشنهاد قانونی باشد. در صورت امکان، این پیشنهاد باید اهداف الزام آوری جهت کاهش کمّی زباله و نرخ‌های جمع‌آوری الزام اور برای ضایعات وسایل ماهیگیری تعیین کند.
3. گزارش باید شامل موارد زیر باشد:

(الف) ارزیابی اینکه آیا ضمیمه فهرست محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (از جمله درپوش ها و درب های ساخته شده از پلاستیک برای ظروف نوشیدنی شیشه ای و فلزی) نیاز به بازنگری دارد یا خیر.

(ب) مطالعه امکان‌سنجی تعیین نرخ‌ جمع‌آوری الزام‌آور برای ضایعات وسایل ماهیگیری و همچنین تعیین اهداف کمی الزام‌آور اتحادیه برای کاهش مصرف محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف (فهرست‌شده در قسمت A پیوست)، با در نظر گرفتن سطوح مصرف و نرخ کاهشی که قبلاً در کشورهای عضو حاصل شده.

ج) بررسی امکان تغییر در مواد مورد استفاده در محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول این دستورالعمل، تغییر الگوهای مصرف جدید و مدل‌های تجاری مبتنی بر جایگزین‌های قابل استفاده مجدد. در صورت امکان، این ارزیابی باید اثرات زیست محیطی چنین محصولاتی و جایگزین های آنها را از نظر چرخه عمر کلی مورد بررسی قرار دهد.

(د) ارزیابی پیشرفت علمی و فنی معیارها و یا استانداردهای زیست تخریب پذیری در محیط دریایی که برای محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول این دستورالعمل. استانداردهایی که برای ارزیابی جایگزین های یکبار مصرف این محصولات وجود دارد و همچنین امکان تجزیه کامل آنها در یک بازه زمانی کوتاه به دی اکسید کربن (CO2)، زیست توده و آب بدون ایجاد اثر مضر بر حیات دریایی مضر و تجمع پلاستیک در محیط نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.

4. به عنوان بخشی از ارزیابی انجام شده بر اساس بند 1، کمیسیون اقدامات اتخاذ شده تحت این دستورالعمل را در مورد محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست شده در بخش III قسمت E پیوست) بررسی خواهد کرد و گزارشی در مورد یافته های اصلی ارائه خواهد نمود. این گزارش باید گزینه‌هایی برای اقدامات الزام آور در جهت کاهش ضایعات پس از مصرف محصولات پلاستیکی یکبار مصرف (فهرست‌شده در بخش III قسمت E پیوست)، و همچنین امکان تعیین نرخ جمع آوری الزام آور برای آن زباله ها را داشته باشد. در صورت لزوم، این گزارش باید همراه با یک پیشنهاد قانونی باشد.

ماده 16 – روش کمیته

1. کمیته باید توسط ماده 39 دستورالعمل 2008/98/EC به کمیسیون کمک کند. این کمیته باید یک کمیته در تعریف مقررات (اتحادیه اروپا) شماره 182/2011 باشد.

این کمیته با توجه به تعریف (EU) شماره 182/2011 باید باشد.

2. در موارد اشاره شده به این بند، ماده 5 مقررات (EU) شماره 182/2011 اعمال می شود. در صورتی که کمیته نظری ارائه نکند، کمیسیون پیش نویس قانون اجرایی را تصویب نخواهد کرد و بند سوم ماده 5 (4) مقررات (EU) شماره 182/2011 اعمال خواهد شد.

ماده 17 – انتقال

1. کشورهای عضو باید قوانین و مقررات اجرایی لازم را برای تطابق با این دستورالعمل تا 3 ژوئیه 2021 اعمال کنند. آنها بلافاصله به کمیسیون آن اطلاع خواهند داد. با این حال، کشورهای عضو باید برای مطابقت اقدامات لازم را تا تاریخ های زیر انجام دهند:

– ماده 5 از 3 ژوئیه 2021،

– ماده 6 (1) از 3 ژوئیه 2024،

– ماده 7 (1) از 3 ژوئیه 2021،

– ماده 8 تا 31 دسامبر 2024، البته در رابطه با طرح توسعه مسئولیت تولید کننده که قبل از 4 ژوئیه 2018 ایجاد شده و در رابطه با محصولات پلاستیکی یکبار مصرف ذکر شده در بخش سوم بخش E ضمیمه، تا 5 ژانویه 2023.

هنگامی که کشورهای عضو اقدامات ذکر شده در این پاراگراف را اتخاذ کردند، باید به این دستورالعمل اشاره داشته یا آن را همراه با این رفرنس بیاورند. روش تهیه چنین رفرنسی باید توسط کشورهای عضو تعیین شود.

2. کشورهای عضو باید متن اقدامات اصلی قانون ملی تحت پوشش این دستورالعمل را به کمیسیون ارائه دهند.
3. مشروط بر اینکه هدف مدیریت زباله و اهداف تعیین شده در مواد 4 و 8 قابل دستیابی باشد، کشورهای عضو ممکن است مقرراتی را که در مواد 4 (1) و 8 (1) و (8) آمده است (بجز محصولات پلاستیکی ذکر شده در بخش سوم بخش E ضمیمه) را با استفاده از موافقت نامه های بین مقامات صالح و بخش های اقتصادی مربوطه. منتقل کنند

چنین توافقی باید شرایط زیر را داشته باشند:

(الف) موافقتنامه ها باید قابل اجرا باشند؛

(ب) موافقت نامه ها باید برای اهداف مورد نظر، مهلت تعیین کنند؛

(ج) موافقت نامه ها باید در ژورنال رسمی کشور یا یک سند رسمی هم برای عموم مردم در دسترس بوده و به کمیسیون منتقل شود؛

(د) نتایج حاصله از توافق باید به طور منظم تحت نظارت قرار گرفته، به مقامات صالح و کمیسیون گزارش شده و تحت شرایطی که در توافقنامه مطرح شده در اختیار عموم قرار گیرد.

(ه) مقامات صالح باید فرایند پیشرفتی که تحت توافق حاصل آمده است را مورد بررسی قرار دهند؛ و

(و) در صورت عدم انطباق با یک قرارداد، کشورهای عضو باید مقررات مربوط به این دستورالعمل را با اقدامات قانونی، نظارتی یا اداری اجرا کنند.

ماده 18 – لازم الاجرا شدن

این دستورالعمل بیست روز پس از انتشار آن در ژورنال رسمی اتحادیه اروپا به اجرا در می آید.

ماده 19 – مخاطبین

این دستورالعمل کشورهای عضو را مخاطب قرار می دهد.

در 5 ژوئن 2019 در بروکسل انجام شد.

برای پارلمان اروپا                              برای شورا

رئیس جمهور                                    رئیس جمهور

1. TAJANI G. Ciamba

پیوست – بخش A

محصولات پلاستیکی یکبار مصرف شده تحت پوشش ماده 4 در رابطه با کاهش مصرف

(1) فنجان های نوشیدنی، از جمله پوشش ها و درب های آنها؛

(2) ظروف غذا، یا به عبارتی ظروفی چون جعبه با یا بدون پوشش، که حاوی مواد غذایی هستند:

(الف) برای مصرف فوری هستند (مصرف در محل یا بردن)

(ب) ظروفی که معمولا غذا در همان ظروف مصرف می شود و

(ج) ظروف حاوی مواد غذایی آماده مصرف بدون نیاز به فراوری بیشتر (مانند پخت و پز، جوشاندن یا گرم کردن)،

این ظروف شامل ظروف غذا مورد استفاده برای فست فود یا سایر وعده های غذایی فوری آماده مصرف (به جز ظروف نوشیدنی، سینی، پاکت و پوشش های حاوی مواد غذایی) هستند.

بخش B

محصولات پلاستیکی یکبار مصرف تحت پوشش ماده 5 با توجه به محدودیت های ورود به بازار

(1) گوش پاک کن، (به جز آنهایی که حوزه دستورالعمل 90/385 / EEC یا دستورالعمل 93/42/EEC  شورا قرار دارند)

(2) کارد و چنگال (چنگال، چاقو، قاشق، چاپستیک)؛

(3) بشقاب؛

(4) نی، (به جز آنهایی که حوزه دستورالعمل 90/385 / EEC یا دستورالعمل 93/42 / EEC قرار دارند)؛

(5) همزن نوشیدنی ها؛

(6) چسب هایی که برای استحکام بالن ها استفاده می شوند، (به جز بالن هایی که استفاده صنعتی یا حرفه ای داشته و به طور وسیع در دسترس مصرف کنندگان و عموم مردم نیستند)

(7) ظروف غذا ساخته شده از پلی استایرن انبساط یافته، که شامل ظروفی چون جعبه های با یا بدون پوشش، که برای مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند:

(الف) برای مصرف فوری هستند (مصرف در محل یا بردن)

(ب) ظروفی که معمولا غذا در همان ظروف مصرف می شود و

(ج) ظروف حاوی مواد غذایی آماده مصرف بدون نیاز به فراوری بیشتر (مانند پخت و پز، جوشاندن یا گرم کردن)،

این ظروف شامل ظروف غذا مورد استفاده برای فست فود یا سایر وعده های غذایی فوری آماده مصرف (به جز ظروف نوشیدنی، سینی، پاکت و پوشش های حاوی مواد غذایی) هستند.

(8) ظروف آشامیدنی ساخته شده از پلی استایرن انبساط یافته، از جمله سر و درب های آن ؛

(9) فنجان های نوشیدنی ساخته شده از پلی استایرن انبساط یافته، از جمله سر و درب های آن ؛

بخش C

محصولات پلاستیکی یکبارمصرف تحت پوشش ماده 6 (1) تا (4) با توجه به نیاز محصول

ظروف نوشیدنی با ظرفیت تا سه لیتر، مخازن مورد استفاده برای مایعات، مانند بطری های نوشیدنی و سر و درهای آنها و بسته بندی های کامپوزیتی نوشیدنی و سر و درب های آنها. البته موارد زیر شامل نمی شوند:

(a) ظروف شیشه ای یا فلزی نوشیدنی های که سر و درب های آنها از پلاستیک ساخته شده اند

(ب) ظروف آشامیدنی مورد استفاده برای مواد غذایی به جهت اهداف پزشکی ویژه که در بخش (G) ماده 2 مقررات (اتحادیه اروپا) شماره 609/2013 پارلمان و شورای اتحادیه اروپا تعریف شده و به فرم مایع هستند.

بخش D

محصولات پلاستیکی یکبارمصرف تحت پوشش ماده 7 با توجه به الزامات علامت گذاری

(1) حوله های بهداشتی (پد)، تامپون ها و اپلیکاتورهای تامپون؛

(2) دستمال مرطوب، یا به عبارت دیگر دستمال های خانگی یا دستمال هایی که از قبل مرطوب هستند

(3) محصولات توتون و تنباکو که دارای فیلتر هستند و فیلترهای جداگانه ای که برای استفاده همراه با محصولات توتون و تنباکو وجود دارند؛

(4) فنجان نوشیدنی ها.

بخش e

1. I. محصولات پلاستیکی یکبار مصرف تحت پوشش ماده 8 (2) با توجه به توسعه مسئولیت تولید کننده

(1) ظروف غذا، یا به عبارتی ظروفی چون جعبه با یا بدون پوشش، که حاوی مواد غذایی هستند:

(الف) برای مصرف فوری هستند (مصرف در محل یا بردن)

(ب) ظروفی که معمولا غذا در همان ظروف مصرف می شود و

(ج) ظروف حاوی مواد غذایی آماده مصرف بدون نیاز به فراوری بیشتر (مانند پخت و پز، جوشاندن یا گرم کردن)،

این ظروف شامل ظروف غذا مورد استفاده برای فست فود یا سایر وعده های غذایی فوری آماده مصرف (به جز ظروف نوشیدنی، سینی، پاکت و پوشش های حاوی مواد غذایی) هستند.

(2) بسته ها و پوشش های ساخته شده از مواد انعطاف پذیر حاوی مواد غذایی است که برای مصرف فوری بوده و یا پوشش های غذایی که به نحوی طراحی شده اند که نیاز به هیچ گونه آماده سازی بیشتر ندارند.

(3) ظروف نوشیدنی با ظرفیت تا سه لیتر، مخازن مورد استفاده برای مایعات، مانند بطری های نوشیدنی و سر و درهای آنها و بسته بندی های کامپوزیتی نوشیدنی و سر و درب های آنها. البته مواردی چون ظوف شیشه ای و فلزی نوشیدنی که درب و سر آنها پلاستیکی است شامل نمی شوند.

(4) فنجان نوشیدنی ها، کاور و درب آنها؛

(5) کیسه های پلاستیکی سبک که برای حمل وسایل استفاده شده و در بخش 1C ماده 3 دستورالعمل 94/62 / EC تعریف شده اند.

2. محصولات پلاستیکی یکبارمصرف تحت پوشش ماده 8 (3) از جنبه توسعه مسئولیت تولید کننده

• دستمال مرطوب (دستمال های خانگی یا از قبل مرطوب شده) جهت مراقبت شخصی
• بالن )به جز بالنهایی که برای استفاده های صنعتی و حرفه ای بوده و در دسترس عموم مصرف کنندگان نیستند).

3. سایر محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول ماده 8 (3) از نظر مسئولیت تولید کننده در درازمدت

محصولات تنباکو دارای فیلتر و فیلترهایی که برای استفاده همراه با محصولات تنباکو به بازار عرضه می شوند.

بخش F

محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول ماده 9 از نظر مجموعه جداگانه و ماده 6(5) در مورد الزامات محصول

بطری های نوشیدنی با ظرفیت حداکثر سه لیتر، شامل درب و درب آنها، البته موارد زیر جز این محصولات محسوب نمی شوند:

(الف) بطری های نوشیدنی شیشه ای یا فلزی که دارای درپوش و درب پلاستیکی هستند،

(ب) بطری‌های نوشیدنی که برای مواد غذایی و با اهداف پزشکی خاص مطابق با بند (g) ماده 2 مقررات (EU) شماره 609/2013 برای محصولات به فرم مایع.

بخش G

محصولات پلاستیکی یکبار مصرف مشمول ماده 10 در مورد افزایش آگاهی

(1) ظروف غذا، یا به عبارتی ظروفی چون جعبه با یا بدون پوشش، که حاوی مواد غذایی هستند:

(الف) برای مصرف فوری هستند (مصرف در محل یا بردن)

(ب) ظروفی که معمولا غذا در همان ظروف مصرف می شود و

(ج) ظروف حاوی مواد غذایی آماده مصرف بدون نیاز به فراوری بیشتر (مانند پخت و پز، جوشاندن یا گرم کردن)،

(2) بسته ها و پوشش های ساخته شده از مواد انعطاف پذیر حاوی مواد غذایی است که برای مصرف فوری بوده و یا پوشش های غذایی که به نحوی طراحی شده اند که نیاز به هیچ گونه آماده سازی بیشتر ندارند.

(3) ظروف نوشیدنی با ظرفیت تا سه لیتر، مخازن مورد استفاده برای مایعات، مانند بطری های نوشیدنی و سر و درهای آنها و بسته بندی های کامپوزیتی نوشیدنی و سر و درب های آنها. البته مواردی چون ظوف شیشه ای و فلزی نوشیدنی که درب و سر آنها پلاستیکی است شامل نمی شوند.

(4) فنجان نوشیدنی ها، کاور و درب آنها؛

(5) فرآورده های تنباکو با فیلتر، و فیلترهایی که برای استفاده همراه با محصولات تنباکو به بازار عرضه می شوند.

(6) دستمال مرطوب (دستمال های خانگی یا از قبل مرطوب شده) جهت مراقبت شخصی

(7) بالن )به جز بالنهایی که برای استفاده های صنعتی و حرفه ای بوده و در دسترس عموم مصرف کنندگان نیستند).

(8) کیسه های پلاستیکی سبک که برای حمل وسایل استفاده شده و در بخش 1C ماده 3 دستورالعمل 94/62 / EC تعریف شده اند.

(9) حوله های بهداشتی (پدها)، تامپون ها و اپلیکاتورهای تامپون.